lines

Column van de maand - Het gemis

12-01-2021

We staan aan het begin van een nieuwjaar en hebben 2020 gelukkig achter ons gelaten. Een jaar dat we nog lang

zullen herinneren. Laten we hopen dat de huidige lockdown snel opgeheven kan worden en dat de vaccinaties ons voorgoed gaan verlossen van het coronavirus. Ik houd me natuurlijk aan alle geldende maatregelen, maar ik moet wel eerlijk bekennen dat ik corona moe ben. Het positieve effect, voor zover mogelijk, is dat ik meer beweeg dan ooit tevoren. Dagelijks loop ik 6 tot 8 kilometer hard en doe heel braaf mijn work-out oefeningen, maar op een of andere manier haal ik hier geen bevrediging meer uit. Ik voel het gemis van een normale (sport)zaterdag, van oudsher de mooiste dag van de week. Op het fietsje naar sportpark De Verbinding in Stadshagen om in een te drukke en naar zweet ruikende kleedkamer mijn oudste zoon omkleden voor een competitiewedstrijd. Aangekomen bij het veld beginnen de kinderen aan de warming up en praat ik met de andere ouders over de vorige wedstrijd. Als het aanvangssignaal klinkt ligt de focus volledig bij mijn zoon. Ik mag, volgens de KNVB, hem alleen maar aanmoedigen, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en geef mijn zoon toch enkele aanwijzingen. Als trotse ouder sta ik te genieten van het spelletje en voel de spanning. Na het laatste fluitsignaal en ongeacht het resultaat bespreken we samen het verloop van de wedstrijd en z’n prestaties. Vervolgens stapt hij onder de douche en kleedt hij zich aan om samen naar de kantine te lopen. In de gang komt de geur van de frituur en het gegalm van Hollandse smartlappen ons al tegemoet. Ik bestel zelf een bak slootwater; het mag de naam koffie niet hebben. Daarna moet ik mijn pinpas inleveren, want mijn zoon wil wat lekkers halen. Ik ga aan onze vaste stamtafel zitten om met alle andere ouders de sportochtend gezellig af te sluiten. Na een klein half uurtje ga ik op zoek naar mijn zoon, want het is tijd om naar huis te gaan. Thuis aangekomen stap ik weer in het keurslijf en speel ik de ideale echtgenoot. Ik ga met mijn vrouw mee naar de stad om te shoppen en we sluiten af bij het Baristacafé voor een lekkere bak koffie. Dit doe ik natuurlijk met voorbedachte rade, want ik wil ‘s avonds met vrienden naar
het MAC3PARK stadion. Zoals het een echte Zwollenaar betaamt ben ik overal kritisch op en weet alles beter. De trainer
heeft een verkeerde opstelling gemaakt, de tactiek is helemaal verkeerd, het spel ziet er niet uit en die overbetaalde
prutsers tonen te weinig inzet. Maar na 90 minuten heeft PEC Zwolle de volle winst gepakt en sta ik te juichen alsof we
de landstitel hebben gepakt. Wat hebben we toch een fantastische ploeg en ik wist echt wel dat ‘we’ gingen winnen
van deze tegenstander. Op de terugweg naar Stadshagen is de sfeer opperbest en evalueren we de wedstrijd op z’n
Cruijffiaans. Na deze lange, maar heerlijke zaterdag, stap ik voldaan en vermoeid in bed. Ik hoop écht dat ik weer heel
snel zo’n perfecte zaterdag tegemoet kan zien… Ik ben ook heel benieuwd naar jullie verhalen over wat jullie
het meest missen van de sport. Mail je verhaal naar mij toe (r.knoops@sportservicezwolle.nl); de mooiste delen wij
via onze social media kanalen.

Roger Knoops, manager SportService Zwolle